بعد از ۲۰ سال سکوت اختیاری موسوی، سرانجام در ۱۷ فروردین ۱۳۸۸ در نشست خبری در سالن همایش روزنامه اطلاعات ادعا کرده بود که دلیل کاندیداتوریش این بود که چون قبل از وقایع اخیر حس نمی کرد که چارچوب قوانین انقلاب در خطر باشد ولی ادعا کرد که آن زمان انقلاب در خطر شدیدی بود. 

میرحسین همین طور قانون گریزی را یک خطر در سطح کشوری تلقی کرد. 

در ادامه گفت که در حوزه اقتصاد و سیاست های خارجی بیشترین تلاش برای رسیدن به ثبات خواهد کرد و این دو عنوان را در عرصه سیاست های امروزی دارای لغزش نامید.

او همین طور از آزادی کانال ها در صدا و سیما سخن گفت و از آن حمایت کرد. 

در حالت خلاصه از پیشرفت از اتمی، آزادی های بیان، آزادی های کانال های صدا و سیما، پیشرفت دادن رسانه، قانون محوری و انقلابیت سخن گفت.

لکن بعضی مواردی هستند که شایان ذکر است بنویسیم.

میرحسین هرچند سخنانش زیبا بود اما آنچه که حقیقت است این می باشد که پیاده سازی این اعمال با روش او مؤثر نبود. البته این عنوان به همان عنوان رویتنی بر می گردد که اصلاح طلب و اصولگرا چه فرقی دارند؟ اصلاح طلبان هم مثل اصولگرایان عمل می کنند، که سرانجام داستان می فهمیم که انقلاب اسلامی در نوع خودش تنها و یک است لکن داستان چپ و راست همگی داستان های انقلابات به درد نخوری هستند.