به نام خدا
در سال های اخیر رپ در ایران بسیار پرطرف دار گشته، خواننده های داخلی نیز سریع پیشرفت کرده اند. اما مشکل اصلی این است که بسیاری از این خواننده ها متن های انقلابی ای می خوانند اما از روشی نامناسب استفاده می کنند. شاید خودشان نیز با این موافق نیستند که انقلابی هستند اما سخنانشان واقعا سخنانی هستند زیبا.
متن های رپ زیادی واقعا در نوجوانان بیشتر از ما مذهبی های معمولی تاثیر گذاشته. لکن این نوع سخنان رک با لباس هایی همچون برای یک سبک اسلامی ایرانی مناسب نیست.
اما دلیل را باید مشخص کرد که بتوانیم دلیل اصلی نامناسب بودنش را هم توضیح دهیم.
آهنگ های رپ از درون فقیری و بدبختی و زاغه نشینی برخاسته. سیاه پوست ها چون سواد ادبی نداشتند شروع کردند به فقط خواندن و خوش آهنگ کردن که طوری که قافیه دار به نظر برسد. لکن این نوع آهنگ نوعی ترادژی و سبکی برای خود شد.
البته اول باید مشخص کنیم رپ و هیپ هاپ های مختلف چگونه اند.
رپ ها یا اعتراضی یا برای مهمانی ها استفاده می شوند. به عبارت دیگر یکی از این نوع حرامند چرا که فقط انسان را بی مغز تر می سازد. لکن آهنگ های رپ دیگری که اعتراضی هستند، تاثیرشان نوعی تاثیر پسا آهنگی است. به عبارت دیگر قطعا فرهنگ هیپ هاپ یعنی شلوار های تنگ پوشیدن و لباس های به نظر خودشان خفن!
اما متن ها را گوش کنیم و بخوانیم.
یکی از این می گوید که ترامپ احمقی پیش نیست، یکی از بی حجابی زنان شکایت می کند و یکی از مشکلات اجتماعی. این ها همه صحیح هستند اما امیدوارم کسی به اینها روش فرهنگی را یاد بدهد.
