شعف و اندوه؛ سطحی و عمیق - نسخه ی کامل

به نام خداوند متبارک و متعال عظیم که آفرید قلم را

 

شعف و غم، عمیق و سطحی

 

*******************************همان طور که گفته بودم، پس از یک روز توانستم مقاله را تایپ کنم و بارگذاری. پس مرا یاری بفرمایید.

 

احساسات نوعی از عکس العمل هایی نسبت به موقیعت های مختلف فیزیکی و معنوی هستند که همیشه سطحی می باشند، مجموعه از احساسات مختلف نسبت به عناصر بنیادی محیطی و روحی، نتیجه را بر قالب ارضاییت از زندگی و یا ناراضایی می نهاند. لذا در این مقاله سعی خواهیم کرد موارد مختلف مهم را نام ببریم.

 

شادی و غم:

         I.            شایان ذکر است که شادی و غم رابطه ی غیرمستقیمی دارند که بدین معنا می باشد که وجود غم به شادی معنا می بخشد و غیبت هر کدام باعث بی معنایی دیگری می شود، لذا فردی اگر زندگی بدون غم را بطلبد به زندگی ای بدون شادی می رسد، (برای بیشتر آگاه شدن، مقاله ی "صفات و روابط" را مطالعه کنید). لذا زندگی بدون شور و شعف، غمناک نیز نمی باشد، لکن دلیل شکاکیت دراین باره به این دلیل می باشد که احساسات را در مرحله ی برهه و سطحی می نگریم، پس جمله ی "او همیشه شاد است" غلط می باشد، چرا که غم و اندوه به شخص شیرینی شادی را می چشاند، لذا جمله صحیح این است که بگوییم "او همیشه از زندگی خود راضی است". در نتیجه، اندوه نمی تواند باعث نارضایتی یک شخص بشود.

       II.            به عبارت دیگر، شادی و غم بی یکدیگر معنا ندارند، پس گزیده ی " او همیشه خوشحال است"  بدین دلیل غلط است که اگر کسی به صورت متداوم خوشحال باشد، یعنی غم را نچشیده پس خوشحالی معنایی ندارد، گزیده ی صحیح " او از زندگیش راضی است ". برای توضیح این مسئله باید اول درباره ی مسئله ی دیگری به نام نتیجه ی احساس بر روی عناصر بنیادی روحی و محیطی سخن بگوییم.

نتیجه ی احساس بر روی عناصر بنیادی روحی و محیطی:

      III.            برای شفاف سازی موضوع قبلی، نکته ای برای عرض کردن وجود دارد که دوست خواهم شرح بدهم.

     IV.            مجموعه احساسات، اجتماع احساسات عمر یک فرد است، لذا طبق بیانات قبلی هرچند شاید برای خواننده محترم شفاف نباشد، در خلاصه ای باید گفت که صفات بدون متضاد هایشان معنا نخواهند داشت ( برای مطالعه ی بیشتر، مقالۀ " صفات و روابط " را بخوانید) لذا پس نمی شود که در مجموعه احساسات تمام احوال همسان باشد، لذا فقط نسبیتی وجود خواهد داشت که از نظر کیفیتی مشخص می کند که کدام یک بیشتر و از نظر کمیتی کدام یک متداول تر است.

       V.            نتیجه ی مجموع احساسات، بازتابی از مجموع احساسات، از طرف عناصر بنیادی روحی و محیطیاست. متداولا و دائما مجموعه آثاری بر روی زندگی و گاهی اعضای آینده ی خود می گذارد، به شرحی دیگر بازتاب مجموع احساسات از طرف عناصر بنیادی روحی و محیطی به زندگی یک شخص، شرایط رضایت و دیگر احساسات را باز می آفریند، بدین جهت حتی اگر نسبیت غالب مجموعه شادی باشد، تاثیری بر روی نتیجه ندارد، البته تاثیری که دارد وابسته است، به این معنا که اگر ساختار عوض شود تاثیر آن نیز عوض می شود. برای تفهیم موضوع باید مراحل تاثیر را بفهمیم.

مراحل تاثیرگذاری

     VI.            مراحل تاثیر از طلب به ساختار، بعد به احساسات بعد نیز به ساختار بار دیگر و در نتیجه به پایان می رسد. یعنی، ما نتیجه را طلب می کنیم، و یا به عبارت دیگر برای خودمان مشخص می کنیم مثل این که خوشبخت بشیم، چیزی که هر انسان می کند، بعد نسبت به ساختار مثلا ساختاری که دچار مشکل مالی است، احساساتی نشان می دهیم از جمله استفاده مواد مخدر و مشروبات الکلی، که باعث شادی می شود و واقعا شادی می آورد کاملا اما مسائلی که این شادی را نابود می سازد و فانی مرحله ی دیگر است. حالا آن فرد برای فرار از مشکلش باید بیشتر استفاده کند و لذا خوشبختی نیست، حالا اگر کسی گریه کند، در حالی که مثلا در آن لحظه ساختار شهادت امام حسین (ع)، چیزی که طلب کرده چیست؟ رضایت حسین(ع) پس گریه می کند و به این نتیجه می رسد و از نظر فلسفی به هدفی با ساختار معنوی دست می یابد. حال این فرد همیشه غمگین نیست، هرچند نسبت به برهه ای خاص گریه کرده.

 

 

این ها خلاصه ی مقاله بود، می خواستم فقط کمی بنویسم تا شما خسته نشوید. ببخشید سرتونو درد آوردم.

شعف و اندوه؛ سطحی و عمیق - نسخه ی پیش نمایش

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا تو خود مارا یاری بفرما

در حقیقت امروز باید گفت که نمی توانیم معنای حقیقی شادی و غم را درک کنیم، نمی خواهم سیاسی سخن بگویم البته که موضوع کلا سیاسی است اما منظورم سیاست های داخلی نیست. کشور دانمارک شادترین کشور جهان بوده است لکن بیشترین آمار خودکشی را نیز دارا بوده است، و اکنون کره جنوبی این مقام را دارا است، و این به این خاطر است که آمار شادی در دانمارک و کره جنوبی نسبت به نوعی توضیح و مفهوم غلطی از شادی، غلط نسبت داده می شود.

بگذارید از خودم دراین باره بگویم، چند هفته پیش بود که کسی به من گفت که زنجانی های عزیز افسرده هستند از بس مرثیه (نوحه) سرایی می کنند، ولیکن که در حقیقت بسیار شاد هستند و از نظر آمار داخلی شادترین شهر ایران می باشند، دلیل بسیار موجه و منطقی است، دلیل این می باشد که اگر کسی اشک برای عشقش، حسین شهید(ع)، خوشبخت است لکن چرا؟

یک دلیل تجربی است و یکی توضیحی. مورد توضیحی را شرح می دهم.

بارها و بارها دیده ام و دیده اید که نوشته اند در متن های غربی گفته شده که " بنوش جام شراب را که زندگی همین لحظه ها است، پس شاد باش" اما واقعا بدین گونه است که می گویند؟

بگذارید این طور بگوییم که حتی اگر به معاد اعتقاد ندارید، لازم است آگاه باشد که خوشبختی و شادی معنای متفاوتی دارد، دلیل این که مجموع احساسات باعث می شوند که تو خوشبخت و راضی بشوی، یعنی شعف قسمتی از خوشبختی می تواند باشد، هرچند شعف های متداول خوشبختی را باز نمی تابد، دلیل دو منطق موجه است، یکی این که غم به شادی معنای با ارزشی می دهد، سپس دلیل دوم این است که تنها نتیجه ی احساس بر عناصر مختلف محیطی و شخصی مهم هست، پس شعف برای افرادی می تواند مضر نیز باشد، به هر حال اگر کسی بسیار گریه کند، برای معشوقش یعنی این که او از زندگی خود راضی است.

به عبارت دیگر اگر بخواهم نتیجه گیری کنم، حقیقت این است که مسئله ی خیلی آسانی است،  اگر کسی مشروب می خورد یعنی این که احتمالا مشکلی دارد پس از زندگی خود راضی نیست و ساده است شادی های متداول فقط می خواهد او را از غم برای مدتی کوتاه دور کند، به هر حال، اگر وقت شود مقاله ای در این باره نوشته ام لذا بارگذاری خواهم کرد اما در همین جا کمی شرح می دهم:

خوشبختی را می شود مجموعه از احساسات دانست که نتیجه ی آنها بر عوامل مختلف طبیعی و محیطی و البته داخلی هست،لذا هر قسمت از احساسات داخل مجموعه که محدود به زمانی و قوانین فیزیکی است، سطحی هست، لذا که غم و شادی نیز احساسی سطحی است، پس غم نیز سطحی می باشد، لذا نمی توان گفت احساسی سطحی نتیجه ای همسان با خودش خواهد داشت بلکه باید گفت نوع انعطاف ساختار محیطی و داخلی مهم است، پس بازگشت ساختار که به باور های خودمان و محطیمان و عوامل دیگر زیر گروه دیگر مرتبط است، مربوط می شود نه به احساسات داخل مجموعه.

 

منتظر مقاله اما باشید تا تایپ کنم بفرستم.